Według raportu OECD (2020) na temat wpływu pandemii COVID-19 na edukację „Kryzys ten ujawnił wiele niedociągnięć i nierówności w naszych systemach edukacyjnych – od dostępu do łączy szerokopasmowych i komputerów potrzebnych do edukacji online po wspierające środowisko potrzebne do tego, by uczeń mógł skoncentrować się na nauce, aż do rozbieżności między zasobami a potrzebami”.
Ten problem dotyczył także uczelni wyższych. Tysiące wykładowców na całym świecie zostało zmuszonych do przekształcenia w ciągu zaledwie kilku dni swoich wykładów i zajęć stacjonarnych w kursy online dla milionów studentów. Nie byli na to przygotowani ani nauczyciele akademiccy, ani studenci.
Nie powinno to jednak zaskakiwać, gdyż według CEDEFOP (2020) tylko 8% populacji UE uczestniczyło w zajęciach online w 2019 roku. W latach 2020-2021, wraz z wybuchem pandemii COVID-19, szkoły i uniwersytety doświadczyły nagłego przejścia z zajęć realizowanych stacjonarnie na zajęcia realizowane zdalnie. W obliczu tej gwałtownej i trudnej do przewidzenia zmiany, nauczyciele nie mieli czasu na dobre przygotowanie się do zajęć e-learningowych oraz nie byli dobrze przeszkoleni w zakresie technik i narzędzi, które mogliby zastosować. Skutkowało to między innymi niską jakością wykładów, ćwiczeniami, które nie aktywizowały wystarczająco studentów oraz słabym kontaktem studenta z nauczycielem. Najczęściej podczas zajęć online wykładowcy wykorzystywali istniejące platformy telekonferencyjne typu Zoom, Webex, Skype for business, Microsoft Teams i przekazywali studentom te same materiały i te same treści w formie zbliżonej do wykładu stacjonarnego. Taka forma zajęć online nie przynosiła jednak oczekiwanych efektów. Zarówno studenci, jak i wykładowcy męczyli się, a nawet nudzili podczas zajęć, absencja wśród studentów była bardzo wysoka, cały czas występowały problemy techniczne, dyskusje i współpraca – kluczowe aspekty nauki studentów – prawie nie istniały, a jakość zajęć był znacznie niższa od oczekiwanej. Z drugiej strony pandemia i wprowadzone liczne restrykcje ujawniły wszystkie pozytywne aspekty e-learningu, takie jak elastyczność w harmonogramie, niższe koszty, możliwość nagrywania wykładów i zapewniania powtarzalnego dostępu, możliwość uczestniczenia w zajęciach również dla osób, które z różnych względów mają ograniczoną możliwość przemieszczania się i uczestniczenia w zajęciach stacjonarnych w danym mieście. Pozostało zatem pytanie, jak wykorzystać korzyści płynące z nauki na odległość bez ponoszenia negatywnych konsekwencji w formie nudnych, mało efektywnych zajęć online. Projekt „iSURVIVE – Digital Roadmap for designing online interactive content” opiera się na założeniu, że rozwiązaniem jest odpowiednie przygotowanie pracowników akademickich do tworzenia treści online, które pozwolą osiągnąć oczekiwane efekty uczenia się, utrzymując zainteresowanie i zaangażowanie uczniów.
Projekt “iSURVIVE – Digital Roadmap for designing online interactive content” ma na celu podniesienie kompetencji potrzebnych do tworzenia efektywnych wykładów i zajęć online. Aby osiągnąć powyższe, projekt iSurvive przewiduje cztery rezultaty pracy tj.
IO1-Badanie porównawcze – które zidentyfikuje bieżące potrzeby i luki w celu zwiększenia skuteczności nauczania online w szkolnictwie wyższym;
IO2-Przewodnik po kluczowych zasadach pedagogicznych skutecznego nauczania online;
IO3 — Kompas iSurvive: internetowy zestaw narzędzi służących do wyboru efektywnych narzędzi do tworzenia interaktywnych treści (cyfrowa mapa drogowa dla nauczycieli akademickich tworzących swoje kursy e-learningowe);
IO4 — Innowacyjny kurs MOOC. Szkolenia skierowane będą do wykładowców i pracowników akademickich, z korzyścią również dla drugorzędnej grupy docelowej – studentów.
Projekt przewiduje następujące długoterminowe rezultaty:
1) Poprawa kompetencji szkolnictwa wyższego
2) Zwiększenie liczby kursów online w Europie
3) Poprawa jakości nauczania online (synchronicznego i asynchronicznego)
4) Wzmocnienie pozytywnych aspektów kursów e-learningowych
5) Konwersja e-Learningu z „konieczności” i „musi być” na motywujące i atrakcyjne narzędzie do nauczania
6) Zapewnienie dostępu do wysokiej jakości nauki wszystkim, w tym osobom mieszkającym na obszarach wiejskich i odosobnionych.